Wij weten allen dat er vele soorten in de wereld zijn. Maar voordat wij overgaan tot de andere soorten, zullen wij een paar uitspraken doen over de soorten waarover wij hebben gehoord, en over die welke wij hebben gezien of waarover wij hebben gelezen.
Zelfvertrouwen is een soort van niet vervreemd gevoel van een surrealistisch zelfbeeld. Dat wil zeggen, een beeld van zichzelf dat het zelf bekijkt door een lange lens. Niet dat lange lChangs, lijdt of geen van de andere kwaliteiten die worden geassocieerd met verandering. Het dagelijkse beeld is het vluchtige beeld.
Het virtuele zelf – de visuele, viscerale kijk op dit alledaagse beeld van een virtueel zelf – is op zichzelf niet zelfverzekerd. Maar net als alle andere illusies geeft de blik die we op ons zelf werpen de illusie van zelfvertrouwen.
Een meer adequate omschrijving is het gevoel van levendigheid – meer dan gewoon in leven zijn, het gevoel van vertrouwen. Het is het gevoel van “Ik kan alles doen waar ik mijn zinnen op zet.” Het is het gevoel dat je krijgt wanneer je begint te handelen in plaats van alleen maar een hoop lawaai te maken over hoe onmogelijk zoiets is om te doen.
Zelfvertrouwen is een gevoel van waardigheid, van bekwaamheid. De reden waarom het geen gevoel van bekwaamheid is, is omdat het niet tot uiting komt in de personificatie van actie, van actie in de fysieke wereld van verwezenlijking. Het is meer psychologisch, meer emotioneel – dat wil zeggen, een gevoel van waardigheid, van waardigheid en bekwaamheid, van juist en goed zijn en de controle hebben over je leven. Het is een gevoel dat ontwikkeld kan worden, net als het gevoel van zelfrespect.
Zelfvertrouwen is het gevoel dat je leeft zoals je op het toneel van je leven verschijnt, in de mate waarin je met congruentie kunt handelen. Zelfvertrouwen is het enige dat niet afhangt van tieners, Martha Stewart vingerverven, de hete advertenties, van de six-pack, van biceps, van een lekker lijf of van de laatste mode.
Elke vorm van zelfvertrouwen heeft verschillende graden van bekwaamheid in termen van actie. En ook dat is het enige dat niet ontwikkeld wordt – want het is tenslotte maar een gevoel. Je bent niet wat je voelt. Je bent wie je voelt — “Het gemene meisje maakt me kwaad.” “Het beste golfschot raakt mijn binnenkant,” “Mijn baas krijgt dit land beter,” “Maar wacht! De president is echt gemeen, Ik zal er nooit uitzien als die en die.
Wij weten dat het gevoel van zelfvertrouwen even sterk is als het gevoel van bekwaamheid.
Het verschil tussen zelfvertrouwen en competentie zit hem in ons vermogen om ons te herinneren wat in het verleden heeft gewerkt. We herinneren ons beide soorten gevoelens, als onderdeel van een patroon, maar niet helemaal op dezelfde manier. Als we een nieuwe ervaring willen, moeten we die herhalen met een fysiologisch herstel van de verbinding met dat gevoel van bekwaamheid en, in feite, het gevoel van eigenwaarde. De emotionele verbinding is in feite wat nieuw gedrag creëert.
Het hele concept van zelfvertrouwen — eigenwaarde, zelfaanvaarding, zelfvertrouwen — zijn in feite afhankelijk van het hebben van zelfaanvaarding. Niet zozeer door het louter actief vasthouden, maar door de verzoening van de delen van onszelf die geweigerd, afgewezen, verkleind of niet erkend worden of zouden worden. De splitsing van zelfaanvaarding en zelfaanvaarding is in feite in sommige opzichten een zeer gedeeltelijke splitsing. De zelfaanvaarding is het deel van ons zelf dat aanvaard wordt zoals het is, in een toestand van erkenning. Het deel dat niet wordt geaccepteerd of slechter is dan het niet is, is wat resulteert in het gevoel ontoereikend te zijn en van mindere waarde.
Zelfaanvaarding stelt ons in staat om alleen voor onszelf te handelen met macht en verworvenheden. Het stelt ons in staat te handelen in plaats van dat er op ons wordt gereageerd. Het is de aanvaarding van onze positie of macht en het gebruik daarvan om voor onszelf alle rechten en mogelijkheden te benutten die wij ons ter beschikking stellen op het moment dat wij erkennen dat wij dat doen. Het is een actieve definitie van wat ik ben, in plaats van een passieve definitie, waartoe wij uitgenodigd worden passief te aanvaarden. Wij zijn niet wie onze normen en de zelf opgelegde normen ons “niet” maken.
Zelfaanvaarding en zelfacceptatie stelt ons in staat om alleen voor onszelf te handelen met macht en verworvenheden. Het stelt ons in staat te handelen in plaats van te worden gehandeld. Het is de aanvaarding van onze positie of macht en het gebruik daarvan om onszelf alle rechten en mogelijkheden ten goede te doen komen die wij ons ter beschikking stellen op het moment dat wij erkennen dat wij dat doen.
Een goed gevoel van eigenwaarde, zelfaanvaarding en zelfacceptatie geven ons zelfvertrouwen. Zelfvertrouwen zonder een van deze is als een batterij zonder autobiografie — als geheugenkruid.
Lees meer